W badaniu Grippaudo et al. wzięli udział 160 osób (76 chłopców i 84 dziewczynki) w wieku od 5 do 14 lat. Badacze przeprowadzili badanie okulistyczne  i ortoptyczne w celu oceny m.in. krótkowzroczności, nadwzroczności, astygmatyzmu, zeza, konwergencji, sakkadowych ruchów gałek ocznych. Kolejno przeprowadzono badanie stomatologiczne. Warunki ortodontyczne sklasyfikowano następująco: wady zgryzu strzałkowe, pionowe i poprzeczne, zgodnie z Indeksem Oceny Ryzyka Wad Zgryzu (ROMA). Wyróżnia on problemy trzech poziomów wad zgryzu, stłoczenia i parafunkcji (nieodżywcze ssanie, bruksizm i oddychanie ustami).

Jak się okazuje, 32,50% pacjentów nie miało wad zgryzu. Wady wzroku wykryto u 50,98% z nich. Co ciekawe, 38,13% pacjentów miało wady zgryzu w płaszczyźnie strzałkowej, z czego aż 32,50% klasę II i tylko 5,63% klasę III. Następnie u 31,88% osób stwierdzono wady zgryzu pionowego. Był to u 22,50% zgryz głęboki, a u 9,38% zgryz otwarty. Kolejno 21,25% pacjentów wykazało wadę poprzeczną z obecnością zgryzu krzyżowego.

Dlaczego tak się dzieje? Spieszę z wyjaśnieniem! Z powodu faktu, że kość szczękowa razem z innymi kośćmi tworzą oczodół, wady zgryzu mogą prowadzić do problemów ze wzrokiem. Natomiast problemy ze wzrokiem mogą prowadzić do zmiany ustawienia żuchwy. Warto zauważyć, że u osób z wydłużonym środkowym piętrem twarzy (long face syndrom) obserwujemy charakterystycznie obniżone kąciki zewnętrzne oczu. Niezwykle ważne jest tutaj uwzględnienie ścisłego związku nerwu trójdzielnego z układem okoruchowym. Błędne przewodnictwo jednego systemu może wprowadzić zmiany w drugim.

Ośrodkowy układ nerwowy integruje propriocepcję (w tym proprioreceptory żuchwy) i inne układy czuciowe, takie jak wzrok i układ przedsionkowy, tworząc ogólną reprezentację pozycji ciała, ruchu i przyspieszenia. Jeśli w jednej części łańcucha (żuchwa, kość gnykowa, kręgosłup, miednica itd.) wystąpi zmienione napięcie mięśniowe, nastąpi utrata równowagi. Doprowadzi to do powstania mechanizmów kompensacyjnych. Zmiana ustawienia żuchwy może powodować czasową zmianę położenia linii źrenic, prowadząc do wzmożonej pracy mięśni oka w celu utrzymania wzroku prosto. Pamiętajmy, że głowa zawsze podąża za zmysłem – w tym wypadku za wzrokiem. Z ustawieniem głowy jest natomiast ściśle związane ustawienie żuchwy.

Stąd związek między układem stomatognatycznym a wzrokiem przechodzi od aspektu morfologicznego do funkcjonalnego. Morfologiczne zmiany kształtu oczodołu mogą sprawić, że osoba będzie bardziej podatna na inne powszechne problemy ze wzrokiem. Należą do nich m.in. krótkowzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm.